یک روز بد برای بهار و مامان و بابای بهار (سه شنبه 19 مرداد 95، 10 ماه و 16 روزگی بهار):

صبح زود ساعت 5 و نیم بیدار شدم که برم یوگا ولی بعد از اینکه لباس پوشیدم مامان بهار گفت دخترمون تب کرده و حالش خوب نیست و نگرانم که شاید یک وقت اگر زیاد بشه تشنج بکنه و خلاصه من هم ورزش رو بیخیال شدم و سریع دخترمون رو بردیم بیمارستان نیکان که همونجا هم به دنیا اومده بود ولی بدشانسی دکتر اطفال نبود و بردیمش درمانگاه و اونجا هم فقط دکتر عمومی بود... خلاصه دکتر معاینه کرد و گفت علت تب یا برای دندون درآوردن هست یا عفونت ادراری و یک آزمایش نوشت و رفتیم خونه و بعدش هم من رفتم شرکت

تا عصر تب دخترم بند نیومد و مدام هم گریه می کرد و وقتی رسیدم خونه بهار خانم رو مثل همیشه بردمش پارک ولی طفلکی دخترم حتی توی پارک و بغل من هم گریه می کرد و آروم نمی گرفت و فقط بعد از چند دقیقه روی تاب آروم شروع کرد به حرف زدن به سبک خودش و یک کمی هم روی صندلی آروم بود و بقیه مدت فقط گریه می کرد.

بعد که بردمش بالا من رفتم و از داروخانه قطره بروفن اطفال گرفتم و اومدم خونه دیدم مامانش داره عوضش می کنه و بهار هم همچنان گریه می کرد و برای آروم شدنش یک کاغذ بهش دادم که گرفت و کشید و پاره شد و همون موقع خنده ش گرفت، بقیه کاغذ رو خودم پاره کرد و شروع کرد غش غش خندیدن، خیلی صحنه قشنگی بود بعد از این همه گریه و بیقراری از صبح تا شب، ساعت 8 شب بالاخره بهار خندید برای ما و خلاصه کلی کاغذ پاره کردیم و حسابی خنده های دخترمون رو کیف کردیم....بیچاره مامان بهار که موقع خندیدن بهار اشک از چشمهاش میومد پایین و خوشحال شده بود....میگفت سختی این ده ماه بزرگ کردن بهار یک طرف، سختی امروز یک طرف....

بعد از بازی با بهار، بهش بروفن دادیم که یه کم آروم شد و همون موقع هم مامان جان و باباجان بهار با عمه ش و رونیکا اومدند خونه و دیگه بهار آروم شده بود و فقط بیحال بود...شب هم با باباجونش رفتیم داروخانه و براش ویتامین و شیرخشک خریدم و خودم و بهار برگشتیم خونه و دخترم دیگه آروم شد ولی هنوز تب داشت تا آخر شب...

روز خیلی سخت و خسته کننده و نگران کننده ای رو داشتیم با دختر خوشمزه و خواستنی مون....